a tribute to half-life

sessiz sedasiz, reklamsız cıkan bu oyun, mangalardaki karizmatik sessiz samuraylar gibi sadece görevlerini yaptı, yani ortamın .mına koyup giti. half-life 1, sene 1998. oyle hiçte reklam falan yapmadı bu adamlar, ihtiyaclarida yoktu. o sıralar, aylar öncesinden screenshotları elden ele dolaşan, bir şekilde bir yerden videolarını edinmiş bünyeler, piyango kazanmışçasına havalara uçuran unreal ile yetiniyordu. unreal in ilk dakikalarında, siz ilerlerken, bir kapının aniden kapanıp, içeriden bağırış, çağırış, kan falan gözükmüş, bende, "vay be film gibi yapmış adamlar" dediydim. zaten oyunun ilk ve tek atraksiyonuda buydu. halbuki half-life resmen bu film gibi sahnelerle doluydu. ustune ustluk akıcı oynanışlığı, duke nukemden kalma anahar bul, kapı aç klişesine alışmış bu bünyelerimize ilaç gibi gelmişti. quake 2 oyun motoru kullanan bu oyun, kastırmayan sistem gereksinimiylede geniş kitlelere hemen yayılmıştı. blizzard hala bu olayin farkında ve firmanın başarısının en önemli etkenlerinden biride bu zaten. seneryosu ise zaten vaktinin lost uydu resmen. g-man kimdi? niye askerler bize karşı? oyunun başındaki kristal deneyi bir hata mıydı, yoksa komplo mu?
her zaman derim, bir oyunun başarılı olabilmesi, daha doğrusu ömrünün uzaması için destekli bir multiplayer tabanının olması lazım. buna half-life dan daha iyi bir örnek var mıdır acaba? oyunun kendisini kullanan sayısız modu yanı sıra, en ünlü modu olan counter strike, hala internette onbinleri kendine esir almış durumda.
bu efsanenin ikincisi de tabi ki half-life adını yaşatacak güzellikte, ama döneme getirdiği yeniliklerle half-life 1 kesinlikle tüm zamanların en başarılı yapıtlarından.

bonus: 45 dk lik half-life bitirme rekoruda kırılmış ya 36 dk ile, daha neleri görücez bakalım